Licówka to cienki płatek porcelany poprawiający wygląd zęba, wykonuje go technik na podstawie wycisku. Ząb oszlifowuje się tylko na powierzchni wargowej na głębokość ok. 0,8 mm. Jest to bardzo precyzyjna praca przynosząca piękny i trwały efekt, wykonana w ten sposób licówka nie zmienia koloru, nie ciemnieje i nie przebarwia się. Dzięki licówkom na wszystkie przednie zęby można uzyskać efekt imitujący do złudzenia naturalne uzębienie o idealnym kształcie i kolorze, nawet jeśli zęby własne były wcześniej przesunięte, wychylone czy cofnięte.

Korony protetyczne są to uzupełnienia jednozębowe stosowane w przypadku znacznego, niedającego się odbudować za pomocą materiałów do wypełnień, zniszczenia części koronowej zęba. Korony protetyczne mogą być uzupełnieniami samodzielnymi, lub stanowić element większej konstrukcji, np. mostu. Korony protetyczne zastępują i uzupełniają uszkodzone twarde struktury zębów własnych i skutecznie przejmują ich naturalne funkcje, a jeśli są prawidłowo ukształtowane, nie różnią się w swojej zewnętrznej formie od koron naturalnych. Służą również do odbudowy zębów na implantach. Materiałem, z którego obecnie wykonuje się korony jest połączenie stopów metali z ceramiką, lub sama ceramika-tzw. korony pełnoceramiczne. (więcej o uzupełnieniach pełnoceramicznych w zakładce SYSTEM LAVA) Aby wykonać koronę protetyczną, trzeba ząb oszlifować czyli zmniejszyć we wszystkich trzech wymiarach. Wykonuje się to w znieczuleniu miejscowym, dzięki czemu zabieg jest całkowicie bezbolesny.

Jeżeli brakuje jednego lub kilku zębów, wykonujemy mosty. Most zbudowany jest z przęsła odtwarzającego czynność i kształt utraconych zębów oraz z elementów mocujących go na filarach, którymi są naturalne zęby (korzenie) otaczające lukę lub implanty. Elementami mocującymi mogą być wkłady koronowe, koronowo-korzeniowe lub korony. Stosowanie mostów wymaga sprzyjających warunków miejscowych, a mianowicie odpowiedniej ilości i jakości dobrze rozmieszczonych (po obu stronach luki) zębów filarowych. Siły żucia przenoszone są z przęsła w całości na ozębną zębów filarowych. Czasem stosuje się jeszcze tzw. mosty jednobrzeżne, które osadzone są na jednym filarze, z reguły dowieszane do przodu. Metoda ta nie jest jednak polecana, szczególnie w obrębie zębów bocznych, gdyż wcześniej, czy później wskutek przeciążenia dochodzi do rozchwiania zęba filarowego. Mosty metalowo-porcelanowe stosujemy najczęściej w odcinku bocznym natomiast pełnoceramiczne w odcinku przednim, gdzie estetyka odgrywa szczególną rolę. (Więcej na temat mostów pełnoceramicznych w zakładce SYSTEM LAVA).

Protezy całkowite to protezy akrylowe osiadj ące, składające się z płyty protezy oraz osadzonych w niej zębów. Charakteryzują się rozległą płytą bazową, przykrywającą prawie całe podniebienie twarde. Jest to związane z rozłożeniem sił żucia przenoszonych w trakcie użytkowania protezy na możliwie jak największą powierzchnię, w celu niedopuszczenia do tzw. przeciążenia błony śluzowej (czego skutkiem mogą być np. podrażnienia). Cechą tych protez jest to, iż zaliczane są do grupy protez osiadających, czyli takich, które po pewnym czasie mogą wykazywać oznaki „zapadania się” w błonie śluzowej. Należy wówczas, aby nie dopuścić do uszkodzenia takiej protezy, bezwzględnie ją podścielić. Protezy całkowite utrzymują się na podłożu protetycznym głównie dzięki siłom adhezji. W związku z tym mają tendencję do przemieszczania się w jamie uste j pacjenta co powoduje duży dyskomfort ich użytkowania. W celu zapewnienia lepszego utrzymania protezy w naszym gabinecie wykonujemy tzw. protezy overdenture. Protezy te stosuje się w przypadku braku wielu zębów, w bardzo dużym starciu zębów własnych oraz w bezzębiu (po zastosowaniu implantów). Proteza wykonana jest z akrylu, bez widocznych klamer, odbudowuje wszystkie brakujące (lub starte) zęby a utrzymanie jej opiera się na zastosowaniu albo do korzeni własnych zębów albo na wszczepionych implantach specjalnych zatrzasków lub teleskopów. W przypadku teleskopów własny ząb po odpowiednim oszlifowaniu lub zastosowaniu wkładu koronowo-korzeniowego zostaje pokryty ściśle przylegającą czapeczką (tzw. teleskop wewnętrzny), druga czapeczka (tzw. teleskop zewnętrzny)stanowi integralną część protezy. Teleskop wewnętrzny i zewnętrzny są ze sobą doskonale dopasowane i zapewniają bardzo pewne utrzymanie protez. (czytaj więcej w zakładce prace kombinowane oraz na podstronie IMPLANTOLOGIA)

Proteza ruchoma częściowa składa się z płyty podstawowej, elementów umocowujących protezę – klamer, elementów podpierających protezę ozębnową-tzw. cierni oraz zębów sztucznych. W zależności od rozległości uzupełnianych braków kształt poszczególnych części składowych protez ulega różnym zmianom lub modyfikacjom. Różnice w konstrukcji protez częściowych polegają głównie na rozległości płyty podstawowej oraz obecności lub braku cierni podpierających. Im rozleglejsze są braki zębów, tym rozleglejsza musi być płyta przylegająca do wyrostków zębodołowych i podniebienia. Stosowanie cierni uzależnione jest od liczby pozostałych zębów i stanu ozębnej. Możemy wyróżnić protezy częściowe akrylowe i szkieletowe. Głównym czynnikiem odróżniającym protezy szkieletowe od akrylowych jest mniejsza rozległość płyty lub jej zupełny brak oraz występowanie lanych klamer i cierni. W protezie szkieletowej część imitująca zęby wykonana jest z akrylu, reszta zaś to metalowe klamry, którymi proteza nie tylko “trzyma” się sąsiednich zębów, lecz także przenosi na nie obciążenia powstające w czasie żucia. Dzięki temu protezy szkieletowe powodują znacznie mniejszy zanik dziąseł niż protezy osiadające. Jednak mocujące klamry mogą być widoczne. Stąd ze względów estetycznych często wykonujemy tzw. protezy bezklamrowe. Zamiast klamer mają one zamki, zatrzaski, zasuwy, rygle lub tzw. korony teleskopowe, które pozwalają utrzymywać im się w jamie ustnej. Wymienione elementy mocujące znajdują się na koronach protetycznych zębów. Podobną rolę mogą spełniać implanty, do których przykręca się specjalne zatrzaski. Tak wykonane protezy bardzo pewnie trzymają się w jamie ustnej.

Pod pojęciem prace kombinowane najczęściej rozumiemy uzupełnienia protetyczne, w których rolę elementów retencyjnych pełnią zasuwy, zatrzaski lub teleskopy. Proteza na zasuwach lub zatrzaskach: Uzupełnienie protetyczne na zasuwach składa się z mostu porcelanowego i protezy szkieletowej. Stosuje się je przy częściowych brakach zębowych. Zaletą tego typu uzupełnień jest wysoka estetyka, brak widocznych elementów retencyjnych typu klamry lub peloty. Mosty są zaopatrzone obustronnie w elementy utrzymujące, czyli zasuwy, na które zakłada się protezę szkieletową, w której znajdują się wymienne łoża. Protezy teleskopowe: Uzupełnienia protetyczne na teleskopach stosuje się przy resztkowym uzębieniu kiedy jest niemożliwe wykonanie mostów porcelanowych lub prac kombinowanych innego typu. Korona teleskopowa składa się z teleskopu wewnętrznego osadzonego na stałe na implancie, wkładzie koronowo-korzeniowym lub uzębieniu własnym pacjenta oraz teleskopu zewnętrznego połączonego z protezą. Elementy łączenia są niewidoczne, dzięki czemu uzyskujemy dobry efekt estetyczny. (więcej o pracach kombinowanych na implantach w dziale IMPLANTOLOGIA)